Γαστρεντερική ανοχή και απώλεια σωματικού βάρους σε ενήλικες ασθενείς υπέρβαρους ή παχύσαρκους, με ή χωρίς σακχαρώδη διαβήτη τύπου 2, που λαμβάνουν τιρζεπατίδη. Δεδομένα από τις κλινικές  μελέτες SURMOUNT -1 έως – 4.

Diabetes Obes Metab. 2025;1–10. DOI: 10.1111/dom.16176

 

Επιμέλεια: Ελευθερία Παπαχριστοφόρου

 

ΣΚΟΠΟΣ: Σκοπός της παρούσας ανάλυσης ήταν να εκτιμηθεί κατά πόσο η εμφάνιση γαστρεντερικών διαταραχών (ναυτία, έμετοι, διάρροια και δυσπεψία) σχετίζεται με την απώλεια βάρους, που παρατηρήθηκε με την τιρζεπατίδη στις κλινικές μελέτες SURMOUNT -1 έως – 4.

ΥΛΙΚΟ ΚΑΙ ΜΕΘΟΔΟΙ: Οι μελέτες SURMOUNT -1 έως – 4 ήταν μελέτες φάσης 3, στις οποίες εκτιμήθηκε η αποτελεσματικότητα και η ασφάλεια της  χορήγησης τιρζεπατίδης σε ασθενείς υπέρβαρους ή παχύσαρκους με ή χωρίς σακχαρώδη διαβήτη τύπου 2. Οι συμμετέχοντες τυχαιοποιήθηκαν έτσι ώστε να λάβουν είτε τιρζεπατίδη μία υποδόρια ένεση εβδομαδιαίως, είτε εικονικό φάρμακο. Στην παρούσα ανάλυση εκτιμήθηκε η μεταβολή του σωματικού βάρους από το baseline έως το πρωτεύον καταληκτικό σημείο στους συμμετέχοντες, που δεν εμφάνισαν γαστρεντερικές διαταραχές, σε αυτούς που εμφάνισαν οποιαδήποτε γαστρεντερική διαταραχή ή μόνο ναυτία. Σε μία επιμέρους ανάλυση εκτιμήθηκε η συνεισφορά της εμφάνισης γαστρεντερικών διαταραχών στην απώλεια βάρους.

ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ: Οι συμμετέχοντες, που ανέφεραν την εμφάνιση γαστρεντερικών διαταραχών είχαν παρόμοια χαρακτηριστικά στο baseline με αυτούς, που δεν εμφάνισαν ανεπιθύμητες ενέργειες από το γαστρεντερικό σύστημα. Το ποσοστό των ασθενών, που εμφάνισαν γαστρεντερικές διαταραχές ήταν υψηλότερο με την τιρζεπατίδη (27,8% – 72,8%), συγκριτικά με το εικονικό φάρμακο (12,2% – 32,5%). Οι περισσότερες γαστρεντερικές διαταραχές ήταν ήπιας έως μέτριας βαρύτητας και εμφανίσθηκαν κατά την περίοδο της τιτλοποίησης. Το ποσοστό των συμμετεχόντων που διέκοψαν τη θεραπεία με τιρζεπατίδη λόγω ανεπιθύμητων ενεργειών από το γαστρεντερικό κυμάνθηκε μεταξύ 1% και 10,5%. Η απώλεια σωματικού βάρους ήταν παρόμοια μεταξύ αυτών που εμφάνισαν ή όχι γαστρεντερικές διαταραχές. Επιπλέον, η εμφάνιση γαστρεντερικών διαταραχών σχετίσθηκε με τη συνολική απώλεια βάρους σε ποσοστό έως 3,1%. Η πρώτη χρήση αντιδιαρροϊκών και αντιεμετικών φαρμάκων ήταν συχνότερη κατά την περίοδο της τιτλοποίησης.

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ: Στην παρούσα ανάλυση η εμφάνιση γαστρεντερικών διαταραχών φαίνεται να συνεισφέρει ελάχιστα στην απώλεια βάρους, που παρατηρήθηκε με την τιρζεπατίδη σε ασθενείς υπέρβαρους ή παχύσαρκους με ή χωρίς σακχαρώδη διαβήτη.