Υπάρχει ένα θέμα το οποίο συνήθως παραβλέπεται όταν μιλάμε για την απώλεια βάρους και τις στρατηγικές επίτευξής της. Το θέμα αυτό είναι η σημασία της πρόληψης της απώλειας της μυϊκής μάζας και η βελτιστοποίηση της μυϊκής δύναμης.
Η απώλεια μυϊκής μάζας σαν συνέπεια της γήρανσης (γνωστή και σαν σαρκοπενία) επιταχύνεται στο πέρασμα του χρόνου, αλλά μπορεί να επιδεινωθεί περισσότερο από τη γρήγορη απώλεια βάρους, το υψηλό σάκχαρο, ορισμένα φάρμακα και νοσηρές καταστάσεις, την καθιστική ζωή και την έλλειψη επαρκούς διατροφής.
Η διατήρηση της μυϊκής μας μάζας είναι ιδιαίτερα σημαντική. Όταν χάνουμε βάρος χάνουμε και μυϊκή μάζα. Το πόσο μυϊκή μάζα θα χάσουμε έχει σχέση με τη μέθοδο που χρησιμοποιούμε για να χάσουμε βάρος. Η Βαριατρική χειρουργική πχ προκαλεί σε σύντομο χρονικό διάστημα σημαντική και γρήγορη απώλεια βάρους κάτι το οποίο αυξάνει τον κίνδυνο απώλειας μυϊκής μάζας. Σε αυτό το χρονικό διάστημα είναι σημαντική η αυξημένη πρόσληψη πρωτεΐνης (1-1.2 γρ/χγρ) στα πλαίσια μιας συνολικά ισορροπημένης διατροφής.
Κατά τη διάρκεια της απώλειας του βάρους χάνουμε και λίπος και μυϊκή μάζα η οποία αποτελεί μέχρι και το 25% του βάρους που χάνουμε. Ένας χαμηλότερος ρυθμός απώλειας βάρους, όπως με τη βοήθεια μιας υποθερμιδικής δίαιτας μαζί με άσκηση και με επαρκή διατροφική πρόσληψη, η οποία θα περιλαμβάνει πρωτεΐνη μοιρασμένη στα κύρια γεύματα της ημέρας και η οποία θα είναι υψηλότερη στις φάσεις έντονης απώλειας βάρους, φαίνεται ότι έχει καλύτερα αποτελέσματα.
Όσον αφορά την άσκηση, αυτή με αντιστάσεις φαίνεται ότι είναι η πιο αποτελεσματική για τη διατήρηση της μυϊκής μάζας.
Η καλή ρύθμιση του σακχάρου είναι ιδιαίτερα σημαντική διότι όπως γνωρίζουμε ένα σάκχαρο που είναι χρόνια υψηλό επιταχύνει την καταστροφή των μυών προκαλώντας μεταβολικό στρες στο σώμα. Και όταν χαθεί η μυϊκή μάζα χρειάζεται μεγάλη προσπάθεια για να ξανακτιστεί λόγω ανάπτυξης μιας κατάστασης που λέγεται «αναβολική αντίσταση».
Οι μύες είναι κάτι πολύ περισσότερο από εμφάνιση και δύναμη. Οι μύες έχουν σημαντική συμμετοχή στην ενδοκρινική και μεταβολική λειτουργία του οργανισμού βελτιώνοντας την ευαισθησία στην ινσουλίνη, αποθηκεύοντας καύσιμο (γλυκογόνο), βελτιώνοντας το μεταβολικό ρυθμό (όντας πολύ περισσότερο ενεργοί μεταβολικά σε σχέση με το λιπώδη ιστό) και ακόμη δυναμώνοντας τα οστά και ελαττώνοντας τον κίνδυνο καταγμάτων ο οποίος είναι αυξημένος στα άτομα με Διαβήτη. Είναι ένα εκπληκτικά συγχρονισμένο σύστημα και χρειάζεται τη φροντίδα μας.
Θανάσης Μιχαλόπουλος FNSCOPE
Παθολόγος- Διαβητολόγος
τ Υπεύθυνος Ιατρείου Παχυσαρκίας Ενδοκρινολογικής Κλινικής Πανεπ. Νοσοκομείου Ιωαννίνων
Πρέπει να έχετε συνδεθεί για να σχολιάσετε.