Leelarathna L, Evans ML, Neupane S, Rayman G, Lumley S, Cranston I, Narendran P, Barnard-Kelly K, Sutton CJ, Elliott RA, Taxiarchi VP, Gkountouras G, Burns M, Mubita W, Kanumilli N, Camm M, Thabit H, Wilmot EG; FLASH-UK Trial Study Group. Intermittently Scanned Continuous Glucose Monitoring for Type 1 Diabetes. N Engl J Med. 2022 Oct 5. doi: 10.1056/NEJMoa2205650.
Σε άτομα με σακχαρώδη διαβήτη τύπου 1 (ΣΔΤ1) και υψηλά επίπεδα γλυκοζυλιωμένης αιμοσφαιρίνης (HbA1c) τα οφέλη της διαλείπουσας παρακολούθησης της γλυκόζης με προαιρετικά μηνύματα – συναγερμούς για τα υψηλά και τα χαμηλά επίπεδα γλυκόζης στο αίμα δεν έχουν μελετηθεί. Σε μια πολυκεντρική, τυχαιοποιημένη, ελεγχόμενη μελέτη στην οποία συμμετείχαν άτομα με ΣΔΤ1 με επίπεδα HbA1c μεταξύ 7,5% και 11,0%, αξιολογήθηκε η αποτελεσματικότητα της συνεχούς παρακολούθησης της γλυκόζης που ελέγχεται κατά διαστήματα σε σύγκριση με την μέτρηση των επιπέδων γλυκόζης με την κλασσική μέτρηση στο δάχτυλο. Το κύριο καταληκτικό σημείο της μελέτης ήταν τα επίπεδα HbA1c στις 24 εβδομάδες. Τα δευτερογενή καταληκτικά σημεία περιελάμβαναν δεδομένα αισθητήρων, παραμέτρους αποτελεσμάτων που αναφέρθηκαν από τους συμμετέχοντες και παράμετροι ασφάλειας. Τα αποτελέσματα της μελέτης δημοσιεύθηκαν στο περιοδικό New England Journal of Medicine στις 5 Οκτωβρίου του 2022.
Συνολικά 156 συμμετέχοντες τυχαιοποιήθηκαν με αναλογία 1:1, να υποβληθούν σε διαλείπουσα σάρωση συνεχούς παρακολούθησης γλυκόζης (η ομάδα παρέμβασης, 78 συμμετέχοντες) ή να παρακολουθήσουν τα δικά τους επίπεδα γλυκόζης στο αίμα τους με μέτρηση στο δάκτυλο (η ομάδα καθιερωμένης φροντίδας, 78 συμμετέχοντες). Κατά την έναρξη, η μέση (±SD) ηλικία των συμμετεχόντων ήταν 44±15 έτη και η μέση διάρκεια του διαβήτη ήταν 21±13 έτη. Το 44% των συμμετεχόντων ήταν γυναίκες. Το μέσο αρχικό επίπεδο HbA1c ήταν 8,7±0,9% στην ομάδα παρέμβασης και 8,5±0,8% στην ομάδα της καθιερωμένης φροντίδας. Τα επίπεδα αυτά μειώθηκαν σε 7,9±0,8% και 8,3±0,9%, αντίστοιχα, στις 24 εβδομάδες (προσαρμοσμένη μέση διαφορά μεταξύ των ομάδων, -0,5 ποσοστιαίες μονάδες· 95% διάστημα εμπιστοσύνης [CI], -0,7 έως -0,3, P<0,001). Ο χρόνος ανά ημέρα που το επίπεδο γλυκόζης ήταν στο εύρος – στόχο ήταν 9,0 ποσοστιαίες μονάδες (95% CI, 4,7 έως 13,3) υψηλότερο ή 130 λεπτά (95% CI, 68 έως 192) περισσότερο στην ομάδα παρέμβασης από ό,τι στην ομάδα ελέγχου, και ο χρόνος που δαπανήθηκε σε υπογλυκαιμική κατάσταση (επίπεδο γλυκόζης στο αίμα, <70 mg/dL) ήταν 3,0 ποσοστιαίες μονάδες (95% CI, 1,4 έως 4,5) χαμηλότερος ή 43 λεπτά (95% CI, 20 έως 65) μικρότερος στην ομάδα παρέμβασης. Δύο συμμετέχοντες στην ομάδα της καθιερωμένης φροντίδας είχαν ένα επεισόδιο σοβαρής υπογλυκαιμίας και 1 άτομο στην ομάδα παρέμβασης είχε δερματική αντίδραση στον αισθητήρα.
Συμπερασματικά, μεταξύ των συμμετεχόντων με ΣΔΤ1 και υψηλά επίπεδα HbA1c, η χρήση συνεχούς παρακολούθησης γλυκόζης με διαλείπουσα σάρωση και προαιρετικούς συναγερμούς – μηνύματα για υψηλά και χαμηλά επίπεδα γλυκόζης στο αίμα οδήγησε σε σημαντικά χαμηλότερα επίπεδα HbA1c από τα επίπεδα που παρακολουθούνται με την κλασσική μέτρηση στο δάχτυλο.
Επιμέλεια: Αναστάσιος Τεντολούρης