Michael Fralick, Sarah K. Chen, Elisabetta Patorno, Seoyoung C. Kim. Assessing the risk for gout with sodium- glucose cotransporter-2 inhibitors in patients with type 2 diabetes. A population-based cohort study. Ann Int Med 2020; 172: 186-194. doi:10.7326/M19-2610.
Η οξεία ουρική αρθρίτιδα είναι η πιο συχνή φλεγμονώδης αρθρίτιδα, η οποία προσβάλλει περίπου 10 εκατομμύρια ενήλικες στη Β. Αμερική (1, 2). Έχει συσχετιστεί με σημαντική αναπηρία, νοσηρότητα και θνητότητα. Οι ενήλικες με οξεία ουρική αρθρίτιδα έχουν κατά περίπου 30% υψηλότερο κίνδυνο για καρδιαγγειακή νόσο και θνητότητα από άλλες αιτίες σε σχέση με ενήλικες χωρίς οξεία ουρική αρθρίτιδα (3, 4).
Οι αναστολείς των συμμεταφορέων γλυκόζης και νατρίου τύπου 2 (αναστολείς SGLT-2) εμποδίζουν την επαναρρόφηση γλυκόζης στα εγγύς εσπειραμένα σωληνάρια και είναι μια από τις πιο αποτελεσματικές κατηγορίες φαρμάκων για τους ενήλικες με σακχαρώδη διαβήτη τύπου 2 (5, 6). Η γλυκοζουρία που προκαλούν οι αναστολείς SGLT-2 οδηγεί στην έκκριση ουρικού οξέος στα ούρα, μειώνοντας τα επίπεδα ουρικού οξέος στο πλάσμα. Μια πρόσφατη μετα-ανάλυση τυχαιοποιημένων μελετών, με περισσότερους από 60000 ασθενείς, κατέδειξε ότι οι ενήλικες που είχαν λάβει αναστολείς SGLT-2, είχαν χαμηλότερα επίπεδα ουρικού οξέος πλάσματος κατά 37 μmol/L σε σχέση με αυτούς που είχαν λάβει εικονικό φάρμακο (7). Επιπλέον, άλλη μελέτη κατέδειξε ότι τα ανάλογα GLP-1 δεν μειώνουν τα επίπεδα ουρικού οξέος σε σχέση με το εικονικό φάρμακο (8).
Παρά το γεγονός ότι οι αναστολείς SGLT-2 μειώνουν τα επίπεδα ουρικού οξέος στο πλάσμα, δεν είναι γνωστή η δράση τους στη μείωση του κινδύνου εμφάνισης οξείας ουρικής αρθρίτιδας (7). Επομένως, αν διαπιστωθεί ότι οι αναστολείς SGLT-2 μειώνουν τον κίνδυνο εμφάνισής της, θα μπορούσαν να θεωρηθούν ιδανική θεραπεία για ασθενείς με σακχαρώδη διαβήτη τύπου 2 υψηλού κινδύνου για εμφάνιση οξείας ουρικής αρθρίτιδας, καθώς μειώνουν και τον κίνδυνο για καρδιαγγειακή νόσο και θνητότητα από άλλες αιτίες.
Σκοπός της παρούσας μελέτης ήταν να συγκριθεί ο βαθμός εμφάνισης οξείας ουρικής αρθρίτιδας σε ασθενείς που ελάμβαναν αναστολείς SGLT-2, σε σχέση με αυτούς που ελάμβαναν ανάλογα GLP-1.
Πρόκειται για μελέτη κοόρτης βασισμένη σε πληθυσμό που χρησιμοποίησε τα φάρμακα για πρώτη φορά. Πιο συγκεκριμένα, χρησιμοποιήθηκε η βάση δεδομένων εμπορικής ασφαλιστικής εταιρείας των Η.Π.Α., από το Μάρτιο 2013 έως το Δεκέμβριο 2017. Έγινε εξομοίωση των ασθενών με σακχαρώδη διαβήτη τύπου 2 που έλαβαν αναστολείς SGLT-2 για πρώτη φορά σε αναλογία 1:1 με ασθενείς που έλαβαν ανάλογο GLP-1 για πρώτη φορά. Στα κριτήρια αποκλεισμού περιελήφθησαν το ιστορικό οξείας ουρικής αρθρίτιδας ή οι ασθενείς που είχαν λάβει αγωγή για οξεία ουρική αρθρίτιδα στο παρελθόν, HIV, τελικού σταδίου νεφρική ανεπάρκεια υπό αιμοκάθαρση, σακχαρώδης διαβήτης τύπου 1. Ως πρωτογενές καταληκτικό σημείο θεωρήθηκε η νέα διάγνωση οξείας ουρικής αρθρίτιδας. Χρησιμοποιήθηκε ανάλυση παλινδρόμησης αναλογικού κινδύνου για την εκτίμηση του σχετικού κινδύνου του πρωτογενούς καταληκτικού σημείου και 95% διάστημα εμπιστοσύνης.
Η μελέτη συμπεριέλαβε 295907 ενήλικες με σακχαρώδη διαβήτη τύπου 2 που έλαβαν για πρώτη φορά αναστολείς SGLT-2 ή ανάλογο GLP-1. Η μέση ηλικία ήταν 54 έτη, το 52% ήταν γυναίκες, τα δύο τρίτα των ασθενών είχαν αρτηριακή υπέρταση και περίπου ένα τέταρτο ελάμβανε ινσουλίνη. Η μέση HbA1c ήταν 8,6% και η μέση κρεατινίνη 0,89 mg/dl.
Η επίπτωση οξείας ουρικής αρθρίτιδας ήταν χαμηλότερη στους ασθενείς που έλαβαν αναστολείς SGLT-2 (4,9 επεισόδια ανά 1000 άνθρωπο-έτη) σε σχέση με αυτούς που έλαβαν ανάλογο GLP-1 (7,8 επεισόδια ανά 1000 ανθρωπο-έτη). Ο σχετικός κίνδυνος ήταν 0,64 (95% διάστημα εμπιστοσύνης, 0,57 έως 0,72) και η διαφορά συχνότητας ήταν -2,9 (διάστημα εμπιστοσύνης, -3,6 έως -2,1) για 1000 ανθρωπο-έτη. Επομένως, παρατηρήθηκε σχετική μείωση του κινδύνου εμφάνισης οξείας ουρικής αρθρίτιδας κατά περίπου 40% και μια απόλυτη μείωση του κινδύνου κατά περίπου τρία λιγότερα περιστατικά με οξεία ουρική αρθρίτιδα ανά 1000 άνθρωπο-έτη.
Ως περιορισμοί της μελέτης σημειώνονται οι μη μετρήσιμοι συγχυτικοί παράγοντες, τα ελλιπή εργαστηριακά δεδομένα και ο χαμηλός αρχικός κίνδυνος για οξεία ουρική αρθρίτιδα.
Συμπερασματικά, σε ενήλικες ασθενείς με σακχαρώδη διαβήτη τύπου 2 στους οποίους χορηγήθηκαν αναστολείς SGLT-2, διαπιστώθηκε χαμηλότερος κίνδυνος για εμφάνιση οξείας ουρικής αρθρίτιδας σε σχέση με αυτούς που έλαβαν ανάλογο GLP-1. Επομένως, οι αναστολείς SGLT-2 μπορούν να μειώσουν τον κίνδυνο οξείας ουρικής αρθρίτιδας μεταξύ των ασθενών με σακχαρώδη διαβήτη τύπου 2, παρότι περαιτέρω μελέτες χρειάζονται για την επιβεβαίωση αυτής της παρατήρησης.
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ
- Saag KG, Choi H. Epidemiology, risk factors, and lifestyle modifications for gout. Arthritis Res Ther 2006; 8 Suppl 1: S2
- Khanna D, Fitzgerald JD, Khanna PP, et al; American College of Rheumatology. 2012 American College of Rheumatology guidelines for management of gout. Part 1: systematic nonpharmacologic and pharmacologic therapeutic approaches to hyperuricemia. Arthritis Care Res (Hoboken) 2012; 64: 1431-1446
- Choi HK, Curhan G. Independent impact of gout on mortality and risk for coronary heart disease. Circulation 2007;116: 894-900
- Krishnan E, Svendsen K, Neaton JD, et al; MRFIT Research Group. Long-term cardiovascular mortality among middle-aged men with Arch Intern Med 2008; 168: 1104-1110
- Lytvyn Y, Bjornstad P, Udell JA, et al. Sodium glucose cotransporter-2 inhibition in heart failure: potential mechanisms, clinical applications, and summary of clinical trials. Circulation 2017; 136: 1643-1658
- Wu JHY, Foote C, Blomster J, et al. Effects of sodium-glucose cotransporter-2 inhibitors on cardiovascular events, death, and major safety outcomes in adults with type 2 diabetes: a systematic review and meta-analysis. Lancet Diabetes Endocrinol 2016; 4: 411-419
- Zhao Y, Xu L, Tian D, et al. Effects of sodium-glucose cotransporter 2 (SGLT2) inhibitors on serum uric acid level: a metaanalysis of randomized controlled trials. Diabetes Obes Metab 2018; 20: 458-462
- Tonneijck L, Muskiet MHA, Smits MM, et al. Effect of immediate and prolonged GLP-1 receptor agonist administration on uric acid and kidney clearance: post-hoc analyses of four clinical trials. Diabetes Obes Metab 2018; 20: 1235-1245