EMPA-KIDNEY Collaborative Group, Herrington WG, Staplin N, et al. Empagliflozin in Patients with Chronic Kidney Disease [published online ahead of print, 2022 Nov 4]. N Engl J Med. 2022;10.1056/NEJMoa2204233. doi:10.1056/NEJMoa2204233
Οι δράσεις της εμπαγλιφλοζίνης σε ασθενείς με χρόνια νεφρική νόσο οι οποίοι είναι σε κίνδυνο επιδείνωσης της νόσου δεν έχουν επαρκώς κατανοηθεί. Η μελέτη EMPA-KIDNEY σχεδιάστηκε για να αξιολογήσει τις δράσεις της θεραπείας με εμπαγλιφλοζίνη σε ένα μεγάλο εύρος τέτοιων ασθενών.
Μέθοδοι: Στρατολογήθηκαν ασθενείς με χρόνια νεφρική νόσο οι οποίοι είχαν ρυθμό σπειραματικής διήθησης (eGFR) τουλάχιστον 20 αλλά λιγότερο από 45 ml/min/1.73m2 , ή οι οποίοι είχαν eGFR τουλάχιστον 45 αλλά λιγότερο από 90 ml/min/1.73m2 με λόγο αλβουμίνης/κρεατινίνης μιας ούρησης τουλάχιστον 200 mg/g. Οι ασθενείς τυχαιοποιήθηκαν να λάβουν εμπαγλιφλοζίνη (10 mg άπαξ ημερησίως) ή εικονικό φάρμακο. Το πρωτεύον καταληκτικό σημείο ήταν το σύνθετο προόδου της νεφρικής νόσου (οριζόμενη ως τελικού σταδίου νεφρική νόσος, εμμένουσα μείωση του eGFR <10 ml/min/1.73m2, εμμένουσα μείωση του eGFR ≥40% συγκριτικά με το baseline, ή θάνατος από νεφρικά αίτια), ή ο θάνατος από καρδιαγγειακά αίτια.
Αποτελέσματα: Συνολικά 6609 ασθενείς τυχαιοποιήθηκαν. Κατά τη διάρκεια μια διάμεσης περιόδου παρακολούθησης 2 ετών, επιδείνωση της νεφρικής νόσου ή θάνατος από καρδιαγγειακά αίτια παρατηρήθηκαν σε 432 από τους 3304 ασθενείς (13.1%) στην ομάδα της εμπαγλιφλοζίνης και σε 558 από τους 3305 ασθενείς (16.9%) στην ομάδα του εικονικού φαρμάκου (hazard ratio, 0.72; 95% confidence interval [CI], 0.64 to 0.82; P<0.001). Τα αποτελέσματα ήταν σταθερά ανεξάρτητα της παρουσίας διαβήτη και σε όλες τις υπο-ομάδες βάσει εύρους eGFR. Η συχνότητα της νοσηλείας οποιασδήποτε αιτιολογίας ήταν χαμηλότερη στην ομάδα της εμπαγλιφλοζίνης συγκριτικά με την ομάδα του εικονικού φαρμάκου (hazard ratio, 0.86; 95% CI, 0.78 to 0.95; P=0.003), αλλά δεν παρατηρήθηκαν σημαντικές διαφορές όσον αφορά το σύνθετο καταληκτικό σημείο νοσηλείας για καρδιακή ανεπάρκεια ή θανάτου από καρδιαγγειακά αίτια (4.0% στην ομάδα της εμπαγλιφλοζίνης και 4.6% στην ομάδα του εικονικού φαρμάκου) ή στο θάνατο οποιασδήποτε αιτιολογίας (4.5% και 5.1%, αντίστοιχα). Η συχνότητα ανεπιθύμητων ενεργειών ήταν παρόμοια στις δύο ομάδες.
Συμπεράσματα: Σε ένα μεγάλο εύρος ασθενών με χρόνια νεφρική νόσο σε κίνδυνο για επιδείνωση της νόσου, η θεραπεία με εμπαγλιφλοζίνη οδήγησε σε μικρότερο κίνδυνο όσον αφορά στο σύνθετο καταληκτικό σημείο επιδείνωσης της νεφρικής νόσου ή θανάτου από καρδιαγγειακά αίτια συγκριτικά με το εικονικό φάρμακο.
Επιμέλεια: Κ.Μαρκάκης