Pitt B, Filippatos G, Agarwal R, et al. N Engl J Med. 2021;385(24):2252-2263.
Η φινερενόνη, ένας εκλεκτικός, μη στεροειδικός ανταγωνιστής του υποδοχέα των αλατοκορτικοειδών, έχει γνωστά καρδιονεφρικά οφέλη σε ασθενείς με χρόνια νεφρική νόσο (ΧΝΝ) σταδίου 3 ή 4 με σοβαρή αλβουμινουρία και διαβήτη τύπου 2. Τα αποτελέσματα της χρήσης της όμως σε ασθενείς με διαβήτη τύπου 2 και μεγαλύτερο εύρος ΧΝΝ δεν είναι ξεκάθαρα.
Σε αυτή τη διπλά τυφλή μελέτη, ασθενείς με ΣΔ2 και ΧΝΝ τυχαιοποιήθηκαν ώστε να λάβουν φινερενόνη είτε εικονικό φάρμακο. Οι ασθενείς κρίθηκαν κατάλληλοι να συμμετάσχουν εφόσον είχαν λόγο αλβουμίνης-προς-κρεατινίνης μιας ούρησης (UACR) μεταξύ 30-300 mg/g και εκτιμώμενο ρυθμό σπειραματικής διήθησης (eGFR) μεταξύ 25-90 ml/min/m2 (ΧΝΝ σταδίου 2-4) ή UACR μεταξύ 300-5000 mg/g και eGFR τουλάχιστον 60 ml/min/m2 (ΧΝΝ σταδίου 1 ή 2). Οι ασθενείς ελάμβαναν θεραπεία με αναστολείς του άξονα ρενίνης-αγγειοτενσίνης-αλδοστερόνης η οποία πριν την τυχαιοποίηση είχε προσαρμοστεί στη μέγιστη δόση η οποία δεν προκαλούσε ανεπιθύμητες ενέργειες. Το πρωτεύον καταληκτικό σημείο, σε ανάλυση χρόνου-μέχρι -το-σύμβαμα, ήταν ο θάνατος από καρδιαγγειακά αίτια, το μη θανατηφόρο έμφραγμα του μυοκαρδίου, το μη θανατηφόρο αγγειακό εγκεφαλικό επεισόδιο, ή η νοσηλεία για καρδιακή ανεπάρκεια. Το δευτερεύον καταληκτικό σημείο ήταν η νεφρική ανεπάρκεια, η μείωση του eGFR σε σύγκριση με την έναρξη τουλάχιστον κατά 40%, ή ο θάνατος από νεφρικά αίτια. Η ασφάλεια αξιολογήθηκε μέσω αναφοράς των ανεπιθύμητων ενεργειών από τους ερευνητές.
Συνολικά τυχαιοποιήθηκαν 7437 ασθενείς. Μετά από διάμεση παρακολούθηση 3.4 ετών, το πρωτεύον καταληκτικό σημείο παρατηρήθηκε σε 458 από τους 3686 ασθενείς (12.4%) στην ομάδα της φινερενόνης και σε 519 από τους 3666 (14.2%) στην ομάδα του εικονικού φαρμάκου (HR: 0.87, 95% CI: 0.76-0.98, P=0.03), με το όφελος να οφείλεται κυρίως στη μείωση της νοσηλείας για καρδιακή ανεπάρκεια (HR: 0.71, 95% CI: 0.56-0.90). Το δευτερεύον καταληκτικό σημείο παρατηρήθηκε σε 350 ασθενείς (9.5%) στην ομάδα της φινερενόνης και σε 395 (10.8%) στην ομάδα του εικονικού φαρμάκου (HR: 0.87, 95% CI: 0.76-1.01). Η συχνότητα των ανεπιθύμητων ενεργειών δε διέφερε μεταξύ των δύο ομάδων. Η επίπτωση της διακοπής του φαρμάκου λόγω υπερκαλιαιμίας ήταν μεγαλύτερη με τη φινερενόνη (1.2%) σε σχέση με το εικονικό φάρμακο (0.4%).
Συμπερασματικά, σε ασθενείς με ΣΔ2 και ΧΝΝ σταδίου 2-4 με μέτρια αλβουμινουρία ή σταδίου 1-2 με σοβαρή αλβουμινουρία, η φινερενόνη βελτιώνει σε στατιστικά σημαντικό βαθμό τις καρδιαγγειακές, αλλά όχι και τις νεφρικές, εκβάσεις συγκριτικά με το εικονικό φάρμακο.