Authors: Carol Wysham, M.D., Harpreet S. Bajaj, M.D., M.P.H., Stefano Del Prato, M.D, Denise Reis Franco, M.D., Arihiro Kiyosue, M.D., Ph.D., Dominik Dahl, M.D., Chunmei Zhou, M.S., Molly C. Carr, M.D., Michael Case, M.S., and Livia Firmino Gonçalves, M.D., for the QWINT-2 Investigators
Published September 10, 2024 DOI: 10.1056/NEJMoa2403953
Επιμέλεια:
Σωκράτης Κατωπόδης, Ειδικός Παθολόγος, Επιστημονικός Συνεργάτης, B΄ Προπαιδευτική Παθολογική Κλινική, Πανεπιστημιακό Γενικό Νοσοκομείο “ΑTTIKON”
Η ινσουλίνη efsitora alfa (efsitora) είναι μια νέα βασική ινσουλίνη, σχεδιασμένη για εβδομαδιαία χορήγηση. Τα δεδομένα, για την ασφάλεια και την αποτελεσματικότητά της, έχουν περιοριστεί σε μικρές μελέτες φάσης 1 ή 2.
ΜΕΘΟΔΟΙ
Η παρούσα μελέτη αποτελεί μία 52 εβδομάδων, φάσης 3, παράλληλου σχεδιασμού, ανοικτής επισήμανσης, μελέτη θεραπείας με προκαθορισμένο στόχο, στην οποία συμμετείχαν ενήλικες με σακχαρώδη διαβήτη τύπου 2, που δεν είχαν λάβει, προηγουμένως ινσουλίνη. Οι συμμετέχοντες τυχαιοποιήθηκαν σε αναλογία 1:1 για να λάβουν efsitora ή degludec. Το πρωτογενές καταληκτικό σημείο ήταν η μεταβολή στα επίπεδα της γλυκοζυλιωμένης αιμοσφαιρίνης από την έναρξη της αγωγής ως την εβδομάδα 52, με υπόθεση την μη κατωτερότητα της efsitora έναντι της degludec, με όριο μη κατωτερότητας τις 0,4 ποσοστιαίες μονάδες. Δευτερογενή καταληκτικά σημεία αποτέλεσαν η μεταβολή στα επίπεδα της γλυκοζυλιωμένης αιμοσφαιρίνης στις υποομάδες των συμμετεχόντων που είτε χρησιμοποιούσαν αγωνιστές του γλυκαγονόμορφου πεπτιδίου 1 (GLP-1) είτε όχι, το ποσοστό του χρόνου στον οποίο τα επίπεδα γλυκόζης ήταν εντός εύρους στόχου 70-180 mg/dl από την εβδομάδα 48 ως την εβδομάδα 52, καθώς και η ύπαρξη υπογλυκαιμικών επεισοδίων.
ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ
Μεταξύ των 928 συμμετεχόντων, οι 466 τυχαιοποιήθηκαν στην ομάδα της efsitora και οι 462 στην ομάδα της degludec. Η μέση τιμή γλυκοζυλιωμένης αιμοσφαιρίνης μειώθηκε από την αρχική τιμή 8,21% σε 6,97% την εβδομάδα 52 με την efsitora (μέση μεταβολή με τη μέθοδο των ελαχίστων τετραγώνων -1,26 ποσοστιαίες μονάδες) και από 8,24% σε 7,05% με την degludec (μέση μεταβολή με τη μέθοδο των ελαχίστων τετραγώνων -1,17 ποσοστιαίες μονάδες) (υπολογιζόμενη θεραπευτική διαφορά, −0.09 ποσοστιαίες μονάδες; 95% διάστημα αξιοπιστίας [CI], −0.22 ως 0.04), ευρήματα που έδειξαν μη κατωτερότητα. Η efsitora ήταν μη κατώτερη της degludec αναφορικά με τη μεταβολή της γλυκοζυλιωμένης αιμοσφαιρίνης στους συμμετέχοντες, είτε ελάμβαναν αγωνιστές υποδοχέα GLP-1 είτε όχι. Το ποσοστό του χρόνου στον οποίο τα επίπεδα γλυκόζης ήταν εντός εύρους στόχου ήταν 64,3% με την efsitora και 61,2% με την degludec (υπολογιζόμενη θεραπευτική διαφορά, 3,1 ποσοστιαίες μονάδες; 95% CI, 0,1 ως 6,1). Το ποσοστό της συνδυασμένης κλινικά σημαντικής ή βαριάς υπογλυκαιμίας ήταν 0,58 επεισόδια ανά ανθρωπο-έτος έκθεσης με την efsitora και 0,45 επεισόδια ανά ανθρωπο-έτος έκθεσης με την degludec (υπολογιζόμενη αναλογία, 1,3; 95% CI, 0,94 1,78). Καμία βαριά υπογλυκαιμία δεν καταγράφηκε με την efsitora, ενώ έξι επεισόδια καταγράφηκαν με την degludec. Η επίπτωση των ανεπιθύμητων συμβαμάτων ήταν ίδια και στις δύο ομάδες.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ
Στους ενήλικες με σακχαρώδη διαβήτη τύπου 2 που δεν είχαν προηγουμένως λάβει ινσουλίνη, η εβδομαδιαία efsitora αποδείχθηκε μη κατώτερη σε σύγκριση με την καθημερινή degludec, αναφορικά με τη μείωση των επιπέδων της γλυκοζυλιωμένης αιμοσφαιρίνης.
(Funded by Eli Lilly; QWINT-2 ClinicalTrials.gov number, NCT05362058.)