Diabetes Care 2025;48:52–60 | https://doi.org/10.2337/dc24-0212
Επιμέλεια: Ελευθερία Παπαχριστοφόρου
ΣΚΟΠΟΣ: Να εκτιμηθεί η επίδραση της χορήγησης αναστολέα SGLT-2 και ανταγωνιστή των υποδοχέων της γλυκαγόνης ως προσθήκη στην ινσουλίνη, στη γλυκαιμία, τη χρήση ινσουλίνης και την κετογένεση κατά τη διάρκεια ινσουλινοπενίας στον σακχαρώδη διαβήτη τύπου 1 (ΣΔ1).
ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΣ ΜΕΛΕΤΗΣ ΚΑΙ ΜΕΘΟΔΟΙ: Σε αυτή την τυχαιοποιημένη, διπλά-τυφλή, ελεγχόμενη με εικονικό φάρμακο, διασταυρούμενη κλινική μελέτη εκτιμήθηκε η επίδραση της προσθήκης μόνο αναστολέα SGLT-2 ( δαπαγλιφλοζίνη 10 mg ημερησίως ) ή σε συνδυασμό με ανταγωνιστή των υποδοχέων της γλυκαγόνης (volagidemab 70 mg εβδομαδιαίως) σε 12 ενήλικες με σακχαρώδη διαβήτη τύπου 1. Έγινε συνεχής καταγραφή της γλυκόζης, εκτίμηση της δόσης της ινσουλίνης και διενέργεια δοκιμασίας απόσυρσης της ινσουλίνης για μέτρηση της γλυκόζης και της κετογένεσης κατά τη διάρκεια ινσουλινοπενίας, στο baseline (λήψη μόνο ινσουλίνης) και κατά τη διάρκεια της επιπρόσθετης θεραπείας μόνο με αναστολέα SGLT-2 ή σε συνδυασμό με ανταγωνιστή των υποδοχέων της γλυκαγόνης.
ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ: Παρατηρήθηκε βελτίωση της μέσης γλυκόζης και του ποσοστού του χρόνου εντός εύρους στόχου (70-180 mg/dL) με τη συνδυαστική θεραπεία έναντι του baseline και της θεραπείας μόνο με αναστολέα SGLT-2 (131 έναντι 150 και 138 mg/dL [P < 0,001 και P = 0,01] και 86% έναντι 70% και 78% [P < 0,001 και P = 0,03], αντιστοίχως) χωρίς αύξηση της υπογλυκαιμίας. Η συνολική ημερήσια δόση της ινσουλίνης μειώθηκε με τη συνδυαστική θεραπεία έναντι του baseline και της θεραπείας με αναστολέα SGLT-2 (0,41 έναντι 0,56 και 0,52 μονάδες/kg/ημέρα [P < 0,001 και P = 0,002]). Τα μέγιστα επίπεδα του β-υδροξυβουτυρικού οξέος κατά τη διάρκεια της απόσυρσης της ινσουλίνης ήταν χαμηλότερα με τον συνδυασμό έναντι του αναστολέα SGLT-2 (2,0 έναντι 2,4 mmol/L; P = 0,048) αλλά παρόμοια με τα αντίστοιχα του baseline (2,1 mmol/L). H χορήγηση του συνδυασμού οδήγησε σε αύξηση της συμμόρφωσης και της ικανοποίησης από τη θεραπεία.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ: O ανταγωνισμός των υποδοχέων της γλυκαγόνης ενισχύει τις ευνοϊκές θεραπευτικές επιδράσεις των αναστολέων SGLT-2 σε ασθενείς με ΣΔ1. Η συνδυαστική θεραπεία βελτιώνει τον γλυκαιμικό έλεγχο, μειώνει τις ανάγκες σε ινσουλίνη και μετριάζει τον κίνδυνο εμφάνισης διαβητικής κετοξέωσης.