Επιμέλεια
- Κ. Μαρκάκης, Παθολόγος με εξειδίκευση στο σακχαρώδη διαβήτη, Επιμελητής Α’, B’ Προπαιδευτική Παθολογική Κλινική, Πανεπιστημιακό Γενικό Νοσοκομείο “ΑTTIKON”.
- Γ. Ρες, Ειδικευόμενος Παθολόγος, B’ Προπαιδευτική Παθολογική Κλινική, Πανεπιστημιακό Γενικό Νοσοκομείο “ΑTTIKON”.
S.D. Solomon, J.J.V. McMurray, M. Vaduganathan, B. Claggett, P.S. Jhund, A.S. Desai, A.D. Henderson, C.S.P. Lam, B. Pitt, M. Senni, S.J. Shah, A.A. Voors, F. Zannad, I.Z. Abidin, M.A. Alcocer‑Gamba, J.J. Atherton, J. Bauersachs, M. Chang‑Sheng, C.-E. Chiang, O. Chioncel, V. Chopra, J. Comin‑Colet, G. Filippatos, C. Fonseca, G. Gajos, S. Goland, E. Goncalvesova, S. Kang, T. Katova, M.N. Kosiborod, G. Latkovskis, A.P.-W. Lee, G.C.M. Linssen, G. Llamas‑Esperon, V. Mareev, F.A. Martinez, V. Melenovsky, B. Merkely, S. Nodari, M.C. Petrie, C.I. Saldarriaga, J.F.K. Saraiva, N. Sato, M. Schou, K. Sharma, R. Troughton, J.A. Udell, H. Ukkonen, O. Vardeny, S. Verma, D. von Lewinski, L. Voronkov, M.B. Yilmaz, S. Zieroth, J. Lay‑Flurrie, I. van Gameren, F. Amarante, P. Kolkhof, and P. Viswanathan, for the FINEARTS-HF Committees and Investigators.
N Engl J Med 2024;391:1475-85.
Εισαγωγή:
Οι στεροειδικοί ανταγωνιστές των υποδοχέων των αλατοκτοκορτικοειδών μειώνουν τη νοσηρότητα και τη θνησιμότητα των ασθενών με καρδιακή ανεπάρκεια και μειωμένο κλάσμα εξώθησης, αλλά η αποτελεσματικότητά τους σε άτομα με καρδιακή ανεπάρκεια και ήπια μειωμένο ή διατηρημένο κλάσμα εξώθησης δεν έχει καθιερωθεί. Στόχος της μελέτης είναι να εξετάσει την αποτελεσματικότητα και την ασφάλεια του μη στεροειδικού ανταγωνιστή του υποδοχέα αλατοκτοκορτικοειδών, φινερενόνη σε ασθενείς με καρδιακή ανεπάρκεια και ελαφρά μειωμένο ή διατηρημένο κλάσμα εξώθησης.
Μέθοδοι:
Σε αυτή τη διεθνή, διπλά-τυφλή μελέτη, ασθενείς με καρδιακή ανεπάρκεια και κλάσμα εξώθησης της αριστερής κοιλίας 40% ή μεγαλύτερο, τυχαιοποιήθηκαν σε αναλογία 1:1, να λάβουν φινερενόνη (σε μέγιστη δόση 20 mg ή 40 mg μία φορά την ημέρα) ή εικονικό φάρμακο, επιπρόσθετα στη χρόνια φαρμακευτική αγωγή τους. Το πρωτογενές σύνθετο καταληκτικό σημείο περιελάμβανε τα συμβάματα οξείας καρδιακής ανεπάρκειας (με ένα συμβάν να ορίζεται ως πρώτη ή απρογραμμάτιστη νοσηλεία ή επείγουσα επίσκεψη για καρδιακή ανεπάρκεια) και το θάνατο από καρδιαγγειακά αίτια. Τα επιμέρους στοιχεία του πρωτογενούς σύνθετου καταληκτικού σημείου αξιολογήθηκαν επίσης ξεχωριστά καθώς και η ασφάλεια του φαρμάκου.
Αποτελέσματα:
Κατά τη διάρκεια παρακολούθησης 32 μηνών, εμφανίστηκαν 1083 πρωτογενή συμβάντα οξείας καρδιακής ανεπάρκειας σε 624 από 3003 ασθενείς στην ομάδα της φινερενόνης και 1283 συμβάντα σε 719 από τους 2998 ασθενείς στην ομάδα εικονικού φαρμάκου (αναλογία επίπτωσης, 0,84, 95% διάστημα εμπιστοσύνης [CI], 0,74 έως 0,95; P = 0,007). Ο συνολικός αριθμός συμβαμάτων επιδείνωσης της καρδιακής ανεπάρκειας ήταν 842 στην ομάδα της φινερενόνης και 1024 στην ομάδα του εικονικού φαρμάκου (αναλογία επίπτωσης, 0,82; 95% CI, 0,71 έως 0,94; P = 0,006). Το ποσοστό των ασθενών που πέθαναν από καρδιαγγειακά αίτια ήταν 8,1% και 8,7%, αντίστοιχα (αναλογία κινδύνου, 0,93; 95% CI, 0,78 έως 1,11). Η φινερενόνη συσχετίστηκε με αυξημένο κίνδυνο υπερκαλιαιμίας και μειωμένο κίνδυνο υποκαλιαιμίας.
Συμπεράσματα:
Σε ασθενείς με καρδιακή ανεπάρκεια και ήπια μειωμένο ή διατηρημένο κλάσμα εξώθησης, η φινερενόνη οδήγησε σε σημαντικά χαμηλότερο ποσοστό επιδείνωσης καρδιακής ανεπάρκειας και θανάτου από καρδιαγγειακά αίτια συγκριτικά με το εικονικό φάρμακο.