Mahmoud F, Mueller T, Mullen A, Sainsbury C, Rushworth GF, Kurdi A. Patterns of initial and first-intensifying antidiabetic drug utilization among patients with type 2 diabetes mellitus in Scotland, 2010-2020: A retrospective population-based cohort study. Diabetes Obes Metab. 2024 Apr 1. doi: 10.1111/dom.15584. Epub ahead of print. PMID: 38558305.
ΕΙΣΑΓΩΓΗ – ΣΚΟΠΟΣ
Οι κατευθυντήριες οδηγίες για τη διαχείριση του σακχαρώδη διαβήτη τύπου 2 (ΣΔΤ2) προτείνουν τη μετφορμίνη ως θεραπεία πρώτης γραμμής για άτομα που διαγνώστηκαν πρόσφατα και δεν έχουν εγκατεστημένη καρδιαγγειακή νόσο, χρόνια νεφρική νόσο ή καρδιακή ανεπάρκεια [1, 2, 3]. Ωστόσο, υπάρχει ένας σημαντικός αριθμός ασθενών που μπορεί να ξεκινήσουν με διαφορετική κατηγορία αντιδιαβητικών φαρμάκων για πολλούς λόγους (π.χ. αντενδείξεις). Δεν υπάρχει σαφής σύσταση σχετικά με την επιλογή της αρχικής εναλλακτικής αγωγής στη μετφορμίνη ή της αρχικής συνδυαστικής θεραπείας για ασθενείς με πιο σοβαρή νόσο.
Σκοπός της παρούσας αναδρομικής μελέτης ήταν να αξιολογήσει τα πρότυπα χρήσης και συνταγογράφησης αντιδιαβητικών φαρμάκων σε άτομα με ΣΔΤ2 κατά την έναρξη και κατά την πρώτη εντατικοποίηση της αγωγής.
ΜΕΘΟΔΟΛΟΓΙΑ
Πραγματοποιήθηκε μια αναδρομική μελέτη κοορτής χρησιμοποιώντας δεδομένα ασθενών με ΣΔΤ2 που έλαβαν αντιδιαβητικά φάρμακα μεταξύ του 2010 και του 2020 στη Σκωτία. Τα πρότυπα συνταγογράφησης ποσοτικοποιήθηκαν χρησιμοποιώντας δοκιμές συχνότητας/ποσοστών, απόλυτης/σχετικής μεταβολής και τάσεων.
ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ
Συνολικά εντοπίστηκαν 145.909 νέοι χρήστες αντιδιαβητικών φαρμάκων. Το 91% (n = 132.382) των ατόμων έλαβαν ένα μόνο φάρμακο κατά την πρώτη έναρξη της θεραπείας. Η μετφορμίνη ήταν η πιο συχνά συνταγογραφούμενη μονοθεραπεία (n = 118.737, 89,69%). Συνολικά σε 50.731 άτομα (39,40%) που ξεκίνησαν με μετφορμίνη (n = 46.730/118.737, 39,36%) ή με σουλφονυλουρία (n = 4001/10 029, 39,89%) εντατικοποιήθηκε η αγωγή τους με μία ή περισσότερες προσθήκες φαρμάκων. Στα περισσότερα άτομα που έλαβαν αρχικά μετφορμίνη (45.963/46.730, 98,36%) και σε αυτά που έλαβαν σουλφονυλουρία (3894/4001, 97,33%) προστέθηκε περαιτέρω ένας νέος παράγοντας. Οι σουλφονυλουρίες (22.197/45.963; 48,29%) ήταν η πιο κοινή πρώτη εντατικοποιημένη μονοθεραπεία μετά την αρχική χρήση μετφορμίνης, αλλά αυτές αντικαταστάθηκαν από τους αναστολείς συμμεταφορέα νατρίου-γλυκόζης-2 (SGLT2) το 2019 (αναστολείς SGLT2: 2019: 2039/6065, 33.62% έναντι σουλφονυλουριών: 1924/6065, 31,72%). Η μετφορμίνη ήταν η πιο συχνά προστιθέμενη μονοθεραπεία στην αρχική χρήση σουλφονυλουρίας (2924/3894, 75,09%). Αν και η πλειονότητα των ασθενών έλαβε έναν αντιδιαβητικό παράγοντα, η χρήση συνδυαστικής θεραπείας αυξήθηκε σημαντικά με την πάροδο του χρόνου. Ωστόσο, υπήρξε μια αυξανόμενη τάση για συνταγογράφηση των νεότερων κατηγοριών (SGLT2 αναστολείς, DPP4 αναστολείς) ως μονοθεραπεία ή σε συνδυασμό σε σύγκριση με τις παλαιότερες αγωγές (σουλφονυλουρίες, ινσουλίνη, πιογλιταζόνη) τόσο στην έναρξη όσο και στην πρώτη εντατικοποίηση της αγωγής.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ
Παρατηρήθηκε μια αυξητική τάση στη συνταγογράφηση των νεότερων κατηγοριών αντιδιαβητικής αγωγής σε σύγκριση με παλαιότερες αγωγές. Ωστόσο, η μετφορμίνη παρέμεινε το πιο συχνά συνταγογραφούμενο φάρμακο πρώτης γραμμής, ενώ οι SGLT2 αναστολείς αντικατέστησαν τις σουλφονυλουρίες ως την πιο κοινή συμπληρωματική αγωγή στη χρήση μετφορμίνης το 2019.
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ
- American Diabetes Association (ADA). Pharmacologic approaches to glycemic treatment: standards of medical care in diabetes-2020. Diabetes Care. 2020; 43(Suppl 1): S98-S110.
- Ελληνική Διαβητολογική Εταιρεία. Κατυθυντήριες Οδηγίες, 2024. https://drive.google.com/file/d/1L-zjpv1cYIWlItTDvlW_ljZR4q7esZkx/view
- National Institute of Health and Care Excellence (NICE). Type 2 Diabetes in Adults: Management 2021. 2021Accessed January 30, 2022. https://www.nice.org.uk/guidance/gid-ng10160/documents/draft-guideline
Επιμέλεια: Α. Τεντολούρης