Battelino T, Bergenstal RM, Rodríguez A, et al. Efficacy of once-weekly tirzepatide versus once-daily insulin degludec on glycaemic control measured by continuous glucose monitoring in adults with type 2 diabetes (SURPASS-3 CGM): a substudy of the randomised, open-label, parallel-group, phase 3 SURPASS-3 trial [published correction appears in Lancet Diabetes Endocrinol. 2022 Jun 22;:]. Lancet Diabetes Endocrinol. 2022;10(6):407-417. doi:10.1016/S2213-8587(22)00077-8
Η τιρζεπατίδη είναι ένας νέος διπλός GIP/GLP-1 αγωνιστής για τη θεραπεία του διαβήτη τύπου 2. Σε αυτή τη μελέτη, χρησιμοποιήθηκε συνεχής καταγραφή γλυκόζης (CGM) για να συγκριθεί το ημερήσιο γλυκαιμικό προφίλ σε ασθενείς που έλαβαν τιρζεπατίδη σε σχέση με αυτούς που έλαβαν ινσουλίνη degludec.
Αυτή η υπο-μελέτη της τυχαιοποιημένης, φάσης 3 μελέτης SURPASS-3 έλαβε χώρα σε 45 κέντρα σε 6 χώρες (Ουγγαρία, Πολωνία, Ρουμανία, Ισπανία, Ουκρανία, ΗΠΑ). Κατάλληλοι ασθενείς ήταν ενήλικες με διαβήτη τύπου 2, αρχική τιμή HbA1c 7–10.5%, και BMI τουλάχιστον 25 kg/m2, οι οποίοι δεν ελάμβαναν ινσουλίνη και ελάμβαναν θεραπεία μόνο με μετφορμίνη ή σε συνδυασμό με έναν SGLT2 αναστολέα για τουλάχιστον 3 μήνες πριν τη διαλογή. Οι ασθενείς τυχαιοποιήθηκαν σε αναλογία 1:1:1:1 να λάβουν εβδομαδιαία υποδόρια τιρζεπατίδη σε δόση των 5 mg, 10 mg, ή 15 mg, ή ημερήσια υποδόρια ινσουλίνη degludec (100 U/mL). Έγινε διαστρωμάτωση των ασθενών βάσει χώρας, τιμής HbA1c και λαμβανόμενης αντιδιαβητικής αγωγής. Ένα υποσύνολο αυτών των ασθενών με φυσιολογικό κύκλο ύπνου-αφύπνισης τελικά εντάχθηκε στη μελέτη, και οι τιμές γλυκόζης βάσει CGM καταγράφηκαν για 7 ημέρες στην έναρξη, 24 εβδομάδες, και 52 εβδομάδες. Ο πρωτεύων στόχος ήταν να συγκριθούν οι ασθενείς που έλαβαν 10 mg και 15 mg τιρζεπατίδης έναντι όσων έλαβαν ινσουλίνη degludec όσον αφορά τη διάρκεια κατά την οποία οι μετρήσεις μέσω CGM ήταν εντός στόχου (71–140 mg/dL) στις 52 εβδομάδες. Τα δευτερεύοντα καταληκτικά σημεία ήταν να συγκριθούν οι ασθενείς που έλαβαν (5 mg, 10 mg, και 15 mg) έναντι όσων έλαβαν degludec για τη διάρκεια εντός στενού εύρους στόχου στις 24 και 52 εβδομάδες.
Μεταξύ 1/4/2019 και 27/11/2019, 313 ασθενείς πέρασαν από διαλογή, εκ των οποίων 243 εντάχθηκαν τελικώς (τιρζεπατίδη 5 mg, n=64; τιρζεπατίδη 10 mg, n=51; τιρζεπατίδη 15 mg, n=73; ινσουλίνη degludec, n=55). Οι ασθενείς που έλαβαν τιρζεπατίδη 10 και 15 mg είχαν μεγαλύτερη διάρκεια εντός εύρους στόχου σε σχέση με όσους έλαβαν degludec (υπολογιζόμενη διαφορά 25% [95% CI 16–33]; p<0.0001). Οι ασθενείς οι οποίοι έλαβαν τιρζεπατίδη πέρασαν σημαντικά περισσότερο χρόνο εντός εύρους στόχου στις 52 εβδομάδες συγκριτικά με όσους έλαβαν degludec (5 mg 12% [1–22], p=0.031; 10 mg 24% [13–35], p<0.0001; και 15 mg 25% [14–35], p<0.0001). Οι ασθενείς που έλαβαν τιρζεπατίδη 10 και 15 mg, αλλά όχι αυτοί που έλαβαν 5 mg, πέρασαν σημαντικά περισσότερο χρόνο εντός στόχου στις 24 εβδομάδες συγκριτικά με όσους έλαβαν ινσουλίνη degludec (10 mg 19% [8–30], p=0.0008; 15 mg 21% [11–31], p<0.0001).
Συμπερασματικά, η εβδομαδιαία χορήγηση τιρζεπατίδης προσέφερε ανώτερο γλυκαιμικό έλεγχο όπως αυτός εκτιμήθηκε βάσει CGM συγκριτικά με την ινσουλίνη degludec σε ασθενείς με διαβήτη τύπου 2 σε μετφορμίνη, με ή χωρίς συγχορήγηση SGLT2 αναστολέα. Αυτά τα δεδομένα προσθέτουν περισσότερα στοιχεία για τις επιδράσεις της τιρζεπατίδης και τη δυνατότητά της για γλυκαιμική ρύθμιση χωρίς τον κίνδυνο για υπογλυκαιμία που συνεπάγεται η προσθήκη βασικής ινσουλίνης.
Επιμέλεια: Κόρακας Εμμανουήλ