Peter Ueda MD, Viktor Wintzell PhD, Elisabeth Dahlqwist PhD,Björn Eliasson MD, Ann-Marie Svensson PhD, Stefan Franzén PhD, Soffia Gudbjörnsdottir MD, Kristian Hveem MD, Christian Jonasson PhD, Mads Melbye MD, Anders Hviid DrMedSci, Henrik Svanström PhD, Björn Pasternak MD, Diabetes Obes Metab. 2022; 24: 473-485
Σκοπός: Nα συγκριθεί η καρδιοαγγειακή και νεφρική αποτελεσματικότητα των αναστολέων SGLT2 έναντι των αγωνιστών GLP-1 στην καθημερινή κλινική πρακτική.
Υλικό και μέθοδος: Πρόκειται για μία μελέτη κοορτής εθνικών μητρώων από τη Σουηδία, τη Δανία και τη Νορβηγία, στην οποία συμπεριλήφθηκαν 87525 νέοι χρήστες αναστολέων SGLT2 και 63921 νέοι χρήστες αγωνιστών GLP-1 και χρησιμοποιήθηκαν δεδομένα από το 2013 έως το 2018. Τα συν-πρωτεύοντα καταληκτικά σημεία ήταν τα μείζονα καρδιοαγγειακά συμβάματα (οξύ έμφραγμα του μυοκαρδίου, αγγειακό εγκεφαλικό επεισόδιο και καρδιοαγγειακός θάνατος), η καρδιακή ανεπάρκεια (νοσηλεία ή θάνατος λόγω καρδιακής ανεπάρκειας) και σοβαρά νεφρικά συμβάματα (θεραπεία υποκατάστασης της νεφρικής λειτουργίας, νοσηλεία λόγω νεφρικών συμβαμάτων και θάνατος από νεφρικά αίτια).
Αποτελέσματα: H χρήση των αναστολεών SGLT2 έναντι των αγωνιστών GLP-1 σχετίσθηκε με υψηλότερο κίνδυνο εμφάνισης μειζόνων καρδιοαγγειακών συμβαμάτων (15,2 έναντι 14,4 επεισοδίων ανά 1000 ανθρωπο-έτη HR:1,07 [95% CI 1,01-1,15]), παρόμοιο κίνδυνο καρδιακής ανεπάρκειας (6,0 έναντι 6,0 επεισοδίων ανά 1000 ανθρωπο-έτη HR:1,02 [0,92-1,12]) και χαμηλότερο κίνδυνο σοβαρών νεφρικών συμβαμάτων (2,9 έναντι 4,0 επεισοδίων ανά 1000 ανθρωπο-έτη HR:0,76 [0,66-0,87]). Σε αναλύσεις δευτερευόντων καταληκτικών σημείων, η χρήση των αναστολέων SGLT2 έναντι των αγωνιστών GLP-1 δε σχετίσθηκε με στατιστικά σημαντική διαφορά για τον κίνδυνο οξέος εμφράγματος του μυοκαρδίου(HR: 1,09 [95% CI 1,00-1,19]), καρδιοαγγειακού θανάτου (HR:0,97 [95% CI 0,84-1,12]), θανάτου από νεφρικά αίτια HR:0,75 [95% CI 0,41-1,35] ή θανάτου από οποιαδήποτε αιτία (HR:1,01 [95% CI 0,94-1,09]). Ο κίνδυνος αγγειακού εγκεφαλικού επεισοδίου ήταν υψηλότερος (HR:1,14 [95% CI 1,03-1,26]), ενώ ο κίνδυνος θεραπείας υποκατάστασης της νεφρικής λειτουργίας (HR:0,74 [95% CI 0,56-0,97]) και νοσηλείας λόγω νεφρικών συμβαμάτων (HR: 0,75 [95% CI 0,65-0,88]) ήταν χαμηλότερος με τη χρήση αναστολέων SGLT2.
Συμπεράσματα: H χρήση των αναστολέων SGLT2 έναντι των αγωνιστών GLP-1 σχετίσθηκε με παρόμοιο κίνδυνο καρδιακής ανεπάρκειας και χαμηλότερο κίνδυνο σοβαρών νεφρικών συμβαμάτων, ενώ η χρήση αγωνιστών GLP-1 σχετίσθηκε με ελαφρώς χαμηλότερο κίνδυνο μειζόνων καρδιοαγγειακών συμβαμάτων.
Eπιμέλεια: Eλευθερία Παπαχριστοφόρου