Juan P. Frias, M.D., Melanie J. Davies, M.D., Julio Rosenstock, M.D.,Federico C. Perez Manghi, M.D., Laura Fernandez Lando, M.D.,Brandon K. Bergman, Pharm.D., Bing Liu, Ph.D., Xuewei Cui, Ph.D.,and Katelyn Brown, Pharm.D. N Engl J Med 2021; 385: 503-15
Εισαγωγή: H τιρζεπατίδη αποτελεί ένα διπλό αγωνιστή του γλυκοζοεξαρτώμενου, ινσουλινοτρόπου πολυπεπτιδίου (GIP) και του γλυκαγονόμορφου πεπτιδίου-1 (GLP-1). Στη μελέτη αυτή συγκρίθηκε η αποτελεσματικότητα και η ασφάλεια της εβδομαδιαίως χορηγούμενης τιρζεπατίδης με τη σεμαγλουτίδη, η οποία αποτελεί έναν εκλεκτικό αγωνιστή των υποδοχέων GLP-1.
Mέθοδος: Σε μία ανοιχτή, διάρκειας 40 εβδομάδων μελέτη φάσης 3, τυχαιoποιήθηκαν 1879 ασθενείς με αναλογία 1:1:1:1 ώστε να λάβουν είτε τιρζεπατίδη σε δόση 5mg, 10 mg ή 15 mg, είτε σεμαγλουτίδη σε δόση 1 mg. Στο baseline η μέση τιμή της HbA1c ήταν 8,28%, η μέση ηλικία 56,6 έτη και το μέσο σωματικό βάρος 93,7 kgr. To πρωτεύον καταληκτικό σημείο της μελέτης ήταν η μεταβολή της HbA1c από το baseline έως τις 40 εβδομάδες.
Αποτελέσματα: Η μέση εκτιμώμενη μεταβολή της HbA1c από το baseline ήταν – 2,01%, -2,24% και -2,3% με την τιρζεπατίδη σε δόση 5mg, 10 mg και 15 mg αντιστοίχως και -1,86% με τη σεμαγλουτίδη. Οι εκτιμώμενες διαφορές μεταξύ των δόσεων 5 mg, 10 mg και 15 mg της τιρζεπατίδης και της σεμαγλουτίδης ήταν −0,15% [95% (CI) −0,28, −0,03 P = 0,02], −0,39% [95% (CI) −0,51, −0,26; P<0,001] και −0,45 % [95%(CI) −0,57,−0,32; P<0,001] αντιστοίχως. Η τιρζεπατίδη σε όλες τις δόσεις ήταν μη-κατώτερη και ανώτερη από τη σεμαγλουτίδη. Η μείωση του σωματικού βάρους ήταν μεγαλύτερη με την τιρζεπατίδη συγκριτικά με τη σεμαγλουτίδη (εκτιμώμενη μέση διαφορά ελαχίστων τετραγώνων – 1,9 kgr, – 3,6 kgr και -5,5 kgr, αντιστοίχως, p<0,001 για όλες τις συγκρίσεις). Οι συχνότερες ανεπιθύμητες ενέργειες ήταν οι γαστρεντερικές διαταραχές και ήταν κυρίως ήπιας έως μέτριας βαρύτητας στην ομάδα της τιρζεπατίδης και της σεμαγλουτίδης (ναυτία 17-22% και 18%, διάρροια 13-16% και 12%, έμετοι 6-10% και 8%, αντιστοίχως). Το ποσοστό των ασθενών, που έλαβαν τιρζεπατίδη κι εμφάνισαν υπογλυκαιμία (γλυκόζη < 54 mg/dl) ήταν 0,6% (δόση 5 mg), 0,2% (δόση 10 mg) και 1,7% (δόση 15 mg), ενώ στην ομάδα της σεμαγλουτίδης ήταν 0,4%. Σοβαρές ανεπιθύμητες ενέργειες εμφανίστηκαν σε 5-7% των ασθενών, που έλαβαν τιρζεπατίδη και σε 3% των ασθενών, που έλαβαν σεμαγλουτίδη.
Συμπεράσματα: Σε ασθενείς με σακχαρώδη διαβήτη τύπου 2, η τιρζεπατίδη ήταν μη-κατώτερη και ανώτερη της σεμαγλουτίδης όσον αφορά τη μέση μεταβολή της HbA1c από το baseline έως τις 40 εβδομάδες.
Επιμέλεια: Ελευθερία Παπαχριστοφόρου