George Dimitriadis, Vaia Lambadiari, Panayota Mitrou, Eirini Maratou, Eleni Boutati, Demosthenes B. Panagiotakos, Theofanis Economopoulos and Sotirios A. Raptis
Diabetes Care 30: 3128-3130, 2007
Yπεύθυνη επιλογής και προώθησης των ανωτέρω κειμένων: Αναστασία Θανοπούλου
Πρόκειται για πολύ πρωτότυπη και ενδιαφέρουσα μελέτη προερχόμενη από το Αττικό Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο, το ΕΚΕΔΙ και το Χαροκόπειο Πανεπιστήμιο, η οποία είχε ως σκοπό τη διερεύνηση των μεταβολών της αιματικής ροής στον υποδόριο λιπώδη ιστό (ATBF) μετά το γεύμα σε ασθενείς με διάφορα στάδια διαβήτη τύπου 2 (ΣΔΤ2). Μελετήθηκαν 5 ομάδες ατόμων: υγιείς μάρτυρες, συγγενείς πρώτου βαθμού ατόμων με ΣΔΤ2, άτομα με διαταραγμένη ανοχή στη γλυκόζη (IGT), άτομα με ΣΔΤ2 και μεταγευματική υπεργλυκαιμία αλλά έχοντα φυσιολογικά επίπεδα γλυκόζης νηστείας (diabetes group A [DMA]) και άτομα με ΣΔΤ2 που παρουσίαζαν τόσο μεταγευματική υπεργλυκαιμία όσο και υπεργλυκαιμία νηστείας (diabetes group B [DMB]). Η ATBF μετρήθηκε με τη χρήση 133Xe. Αποτελέσματα: Η ATBF ήταν υψηλότερη στους υγιείς μάρτυρες (1,507 ± 103 ml/100 cm3 ιστού x min) σε σύγκριση με τους συγγενείς πρώτου βαθμού ατόμων με ΣΔΤ2, τα άτομα με IGT, τα άτομα με DMA και τα άτομα με DMB (845 ± 123, 679 ± 69, 765 ± 60, and 757 ± 69 ml/100 cm3 ιστού x min, αντίστοιχα; P < 0.001). Ο δείκτης ευαισθησίας στην ινσουλίνη, Insulin sensitivity index (ISI) στους υγιείς μάρτυρες (82 ± 3 mg x l2/mmol x mU x min) ήταν υψηλότερος σε σύγκριση με αυτόν των συγγενών πρώτου βαθμού ατόμων με ΣΔΤ2, των ατόμων με IGT, των ατόμων με DMA και των ατόμων με DMB (60 ± 3, 45 ± 1, 40 ± 6, and 29 ± 4 mg x l2/mmol x mU x min, αντίστοιχα; P < 0.0001). Οι συγγραφείς καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι μετά το γεύμα, η διεγειρόμενη από την ινσουλίνη ATBF ήταν μειωμένη τους συγγενείς πρώτου βαθμού ατόμων με ΣΔΤ2, τα άτομα με IGT και τα άτομα με ΣΔΤ2. Η διαταραχή αυτή θα μπορούσε να είναι να είναι πρώιμος δείκτης αντίστασης στη δράση της ινσουλίνης που προηγείται της ανάπτυξης διαβήτη τύπου 2.