Η σχέση κόστους-οφέλους του αυτοελέγχου της γλυκόζης αίματος σε ασθενείς με διαβήτη τύπου 2 που αντιμετωπίζονται θεραπευτικά χωρίς ινσουλίνη.

Τα οφέλη του αυτοελέγχου της γλυκόζης αίματος δεν είναι σαφή για ασθενείς με διαβήτη τύπου 2 που αντιμετωπίζονται θεραπευτικά χωρίς ινσουλίνη, παρ’ ότι ο αυτοέλεγχος κοστίζει αρκετά.

Σκοπός της μελέτης ήταν να καθορίσει τη σχέση κόστους-οφέλους του αυτοελέγχου της γλυκόζης αίματος για τους ασθενείς αυτούς. Χρησιμοποιήθηκε το μοντέλο της μελέτης United Kingdom Prospective Diabetes Study (UKPDS) για να προβλεφθούν οι σχετιζόμενες με το διαβήτη επιπλοκές και τα αντίστοιχα έτη ζωής και κόστη. Τα κλινικά δεδομένα προήλθαν από μελέτες που συνέκριναν τον αυτοέλεγχο σε σχέση με την αντιμετώπιση χωρίς αυτοέλεγχο. Οι δαπάνες και οι μειώσεις χρησιμότητας παρήχθησαν από τις δημοσιευμένες πηγές. Η ακρίβεια των αποτελεσμάτων εξετάστηκε με αναλύσεις ευαισθησίας.

Αποτελέσματα: Με βάση μια μέτριας κλινικής σημασίας μείωση της A1C κατά 0.25% (95% confidence interval 0.15–0.36) που προέκυψε από τις μελέτες, το μοντέλο της μελέτης UKPDS προέβλεπε ότι αυτοέλεγχος που γινόταν 7 φορές την εβδομάδα ή περισσότερο μείωνε την επίπτωση των σχετιζόμενων με το διαβήτη επιπλοκών αν και είχε υψηλό κόστος Τα αποτελέσματα παρέμειναν κατά ένα μεγάλο μέρος αμετάβλητα στην ανάλυση ευαισθησίας, παρ’ ότι το κόστος μειωνόταν σε αποδεκτά όρια όταν μειωνόταν η συχνότητα των μετρήσεων ή το κόστος των ταινιών. Ερμηνεία των ευρημάτων: Για τους περισσότερους ασθενείς με διαβήτη τύπου 2 που αντιμετωπίζονται χωρίς ινσουλίνη, η χρήση ταινιών για συχνό αυτοέλεγχο (≥ 7 φορές την εβδομάδα) είναι απίθανο να αντιπροσωπεύει αποδοτική χρήση των πεπερασμένων πόρων για υγειονομική περίθαλψη, αν και περιοδικός αυτοέλεγχος (π.χ., 1 ή 2 φορές την εβδομάδα) μπορεί να είναι οικονομικώς αποδοτικός.