Cardiac Steatosis in Diabetes Mellitus: A 1H-Magnetic Resonance Spectroscopy Study.
Circulation 2007; 116: 1170-5.
Yπεύθυνη επιλογής και προώθησης: Αναστασία Θανοπούλου
Στην εισαγωγή οι συγγραφείς αναφέρουν ότι ο κίνδυνος ανάπτυξης καρδιακής ανεπάρκειας σε ασθενείς με σακχαρώδη διαβήτη είναι μεγαλύτερος από αυτόν που θα μπορούσε να αποδοθεί στην αρτηριακή υπέρταση και τη στεφανιαία νόσο. Μελέτες σε τρωκτικά έχουν δείξει ότι, σε περιπτώσεις παχυσαρκίας και σακχαρώδης διαβήτη, η υπερβολική εναπόθεση λίπους στα καρδιακά μυοκύτταρα παράγει λιποτοξικές διάμεσες ουσίες, οι οποίες προκαλούν απόπτωση και οδηγούν σε καρδιακή ανεπάρκεια. Η καρδιακή στεάτωση έχει δειχθεί σε ανθρώπινες καρδιές διαβητικών ασθενών με τελικού σταδίου μη ισχαιμική καρδιομυοπάθεια. Το κατά πόσο η καρδιακή στεάτωση προηγείται της έναρξης της μυοκαρδιοπάθειας σε ασθενείς με διαταραγμένη ανοχή στη γλυκόζη ή σακχαρώδη διαβήτη παραμένει άγνωστο. Στη παρούσα μελέτη στρατολογήθηκαν 134 άτομα (ηλικίας 45+12 ετών) που αντιπροσώπευαν όλα τα στάδια της φυσικής πορείας της εξέλιξης του σακχαρώδη διαβήτη. Δηλαδή: 1) Αδύνατα ευγλυκαιμικά άτομα (ομάδα αδυνάτων), 2) Υπέρβαρα και παχύσαρκα ευγλυκαιμικά άτομα (ομάδα παχυσάρκων), 3) Άτομα με διαταραγμένη ανοχή στη γλυκόζη και 4) Άτομα με σακχαρώδη διαβήτη. Χρησιμοποιήθηκαν η εντετοπισμένη μαγνητική φασματοσκοπία και ο καρδιακός μαγνητικός συντονισμός για την ποσοτικοποίηση του περιεχομένου του μυοκαρδίου σε τριγλυκερίδια και την ποσοτικοποίηση της λειτουργικότητας της αριστερής κοιλίας αντίστοιχα. Τα αποτελέσματα της μελέτης ήταν τα εξής: Συγκριτικά με την ομάδα των «αδυνάτων», η περιεκτικότητα των καρδιακών μυοκυττάρων σε τριγλυκερίδια ήταν 2,3 φορές μεγαλύτερη στα άτομα με διαταραγμένη ανοχή στη γλυκόζη και 2,1 φορές μεγαλύτερη στα άτομα με σακχαρώδη διαβήτη (p<0,05). Το κλάσμα εξώθησης της αριστεράς κοιλίας ήταν φυσιολογικό και συγκρίσιμο σε όλες τις ομάδες. Με βάση τα ευρήματα αυτά οι συγγραφείς καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι στους ανθρώπους, η διαταραγμένη ανοχή στη γλυκόζη συνοδεύεται από καρδιακή στεάτωση, η οποία προηγείται της ενάρξεως του σακχαρώδη διαβήτη και της συστολικής δυσλειτουργίας της αριστεράς κοιλίας. Άρα η υπερβολική εναπόθεση λιπιδίων στα καρδιακά μυοκύτταρα του ανθρώπου αποτελεί πρώιμη εκδήλωση στη φυσική πορεία της εξέλιξης του σακχαρώδη διαβήτη και υπάρχει παρά την απουσία καρδιακής ανεπάρκειας.
Σχόλιο μεταφραστή: Μετά την ηπατική στεάτωση και η καρδιακή στεάτωση έρχεται να προστεθεί στις σχετιζόμενες με τον διαβήτη εκδηλώσεις από τα άλλα όργανα, οι οποίες οδηγούν σε σοβαρή συχνά δυσλειτουργία των οργάνων αυτών και άρα χρήζουν ιδιαίτερης προσοχής.