Η μακροχρόνια επίδραση της υγιεινοδιαιτητικής παρέμβασης στον τρόπο ζωής με στόχο την πρόληψη του διαβήτη στην Κινεζική μελέτη Da Qing Diabetes Prevention Study: η 20-ετής παρακολούθηση.

Guangwei Li, Ping Zhang, Jinping Wang, Edward W Gregg, Wenying Yang, Qiuhong Gong, Hui Li, Hongliang Li, Yayun Jiang, Yali An, Ying Shuai,Bo Zhang, Jingling Zhang, Theodore J Thompson, Robert B Gerzoff , Gojka Roglic, Yinghua Hu, Peter H Bennett. The long-term effect of lifestyle interventions to prevent diabetes in the China Da Qing Diabetes Prevention Study: a 20-year follow-up study

Στην εισαγωγή οι συγγραφείς αναφέρουν ότι η εντατικοποιημένη υγιεινοδιαιτητική παρέμβαση στον τρόπο ζωής μπορεί μα μειώσει την επίπτωση του διαβήτη τύπου 2 σε ασθενείς με διαταραγμένη ανοχή στη γλυκόζη (IGT), αλλά δεν είναι γνωστό το πόσο διαρκεί αυτή η ευνοϊκή επίδραση μετά τη διακοπή της παρέμβασης και το κατά πόσο τέτοιες παρεμβάσεις μπορούν να μειώσουν επίσης τον κίνδυνο καρδιαγγειακής νόσου (CVD) και τη θνησιμότητα.

Σκοπός της μελέτης ήταν να εκτιμηθεί το κατά πόσον η εντατικοποιημένη υγιεινοδιαιτητική παρέμβαση στον τρόπο ζωής έχει μακροχρόνιες επιδράσεις στον κίνδυνο εμφάνισης διαβήτη, στον κίνδυνο εμφάνισης των σχετιζόμενων με τον διαβήτη μακρο- και μικρ-αγγειοπαθητικών επιπλοκών καθώς και στη θνησιμότητα.

Το 1986, 577 ενήλικοι με IGT από 33 κλινικές στην Κίνα τυχαιοποιήθηκαν σε μία από τις παρακάτω ομάδες: 1) Ομάδα ελέγχου, 2) Ομάδες παρέμβασης (ομάδα παρέμβασης μόνο με δίαιτα, ομάδα παρέμβασης μόνο με άσκηση ή ομάδα παρέμβασης με συνδυασμό δίαιτας και άσκησης). Η παρέμβαση διήρκησε 6 χρόνια, μέχρι το 1992. Το 2006, οι συμμετέχοντες στη μελέτη εξετάστηκαν προκειμένου να εκτιμηθεί η μακροχρόνια επίδραση της παρέμβασης. Τα πρωτεύοντα καταληκτικά σημεία ήταν η επίπτωση του διαβήτη, η επίπτωση CVD και η καρδιαγγειακή και γενική θνησιμότητα.

Αποτελέσματα: Συγκρινόμενοι με την ομάδα ελέγχου, τα άτομα της ομάδας παρέμβασης με συνδυασμό δίαιτας και άσκησης εμφάνισαν κατά 51% μικρότερη επίπτωση διαβήτη (hazard rate ratio [HRR] 0∙49; 95% CI 0∙33−0∙73) κατά τη διάρκεια της ενεργού παρεμβάσεως και 43% μικρότερη επίπτωση (0∙57; 0∙41−0∙81) κατά τη διάρκεια της 20-ετούς παρακολούθησης, μετά από εξομοίωση για ηλικία. Η μέση ετήσια επίπτωση διαβήτη ήταν 7% για τους συμμετέχοντες στη ενεργό παρέμβαση σε σύγκριση με 11% για την ομάδα ελέγχου, με 20-ετή αθροιστική επίπτωση 80% στις ομάδες της ενεργού παρέμβασης και 93% στην ομάδα ελέγχου. Οι συμμετέχοντες στην ομάδα παρέμβασης είχαν κατά μέσο όρο 3∙6 χρόνια μικρότερη διάρκεια διαβήτη από την ομάδα ελέγχου. Δεν υπήρχε σημαντική διαφορά μεταξύ των ομάδων στο ποσοστό του πρώτου CVD επεισοδίου (HRR 0∙98; 95% CI 0∙71−1∙37), στη CVD θνησιμότητα (0∙83; 0∙48−1∙40), και στη γενική θνησιμότητα (0∙96; 0∙65−1∙41), αλλά η μελέτη αυτή δεν είχε την στατιστική δύναμη να διακρίνει διαφορές σε τέτοιου είδους εκβάσεις.

Ερμηνεία αποτελεσμάτων: Η εντατικοποιημένη υγιεινοδιαιτητική παρέμβαση στον τρόπο ζωής κατά τη διάρκεια 6 ετών μπορεί να καθυστερήσει την εμφάνιση διαβήτη μέχρι και 14 χρόνια μετά την ενεργό παρέμβαση. Παρόλα αυτά, δεν είναι σαφές το κατά πόσον η υγιεινοδιαιτητική παρέμβαση στον τρόπο ζωής οδηγεί επίσης σε μείωση της CVD νόσου και της θνησιμότητας.

Σχόλιο μεταφραστή:  Η μικρότερη επίπτωση διαβήτη για 20 χρόνια, χωρίς να είναι βέβαιο ότι οι συμμετέχοντες διατήρησαν στο έπακρο τις υγιεινοδιαιτητικές συνήθειες που είχαν αποκτήσει, αλλά ακόμα και η καθυστέρηση στην εμφάνιση του διαβήτη, σε άτομα ούτως ή άλλως ευρισκόμενα σε υψηλό κίνδυνο να εμφανίσουν τη νόσο, είναι με βεβαιότητα κέρδος για τα άτομα αυτά. Μακάρι να είχε δειχθεί και μείωση στην εμφάνιση των καρδιαγγειακών συμβαμάτων και στη θνησιμότητα, που αποτελεί και το ζητούμενο των ενεργειών όλων μας, αλλά πραγματικά η μελέτη δεν είχε τη στατιστική δύναμη να δείξει κάτι τέτοιο και ας ελπίσουμε ότι το γεγονός αυτό αποτελεί το μόνο λόγο.