S.D. Solomon, J.J.V. McMurray, B. Claggett, R.A. de Boer, D. DeMets,
A.F. Hernandez, S.E. Inzucchi, M.N. Kosiborod, C.S.P. Lam, F. Martinez,
S.J. Shah, A.S. Desai, P.S. Jhund, J. Belohlavek, C.-E. Chiang, C.J.W. Borleffs,J. Comin‑Colet, D. Dobreanu, J. Drozdz, J.C. Fang, M.A. Alcocer‑Gamba,W. Al Habeeb, Y. Han, J.W. Cabrera Honorio, S.P. Janssens, T. Katova,M. Kitakaze, B. Merkely, E. O’Meara, J.F.K. Saraiva, S.N. Tereshchenko, J. Thierer,M. Vaduganathan, O. Vardeny, S. Verma, V.N. Pham, U. Wilderang,N. Zaozerska, E. Bachus, D. Lindholm, M. Petersson, and A.M. Langkilde,for the DELIVER Trial Committees and Investigators
N Engl J Med 2022; 387:1089-1098
ΕΙΣΑΓΩΓΗ
Οι αναστολείς SGLT-2 μειώνουν τον κίνδυνο νοσηλείας λόγω καρδιακής ανεπάρκειας και τον καρδιοαγγειακό θάνατο στους ασθενείς με καρδιακή ανεπάρκεια και κλάσμα εξώθησης ≤ 40%. Δε γνωρίζουμε αν η δαπαγλιφλοζίνη είναι αποτελεσματική και σε ασθενείς με υψηλότερο κλάσμα εξώθησης.
ΜΕΘΟΔΟΙ
Συνολικά 6263 ασθενείς με καρδιακή ανεπάρκεια και κλάσμα εξώθησης > 40% τυχαιοποιήθηκαν ώστε να λάβουν είτε δαπαγλιφλοζίνη (σε δόση 10 mg ημερησίως) είτε εικονικό φάρμακο, ως προσθήκη στη συνήθη θεραπευτική αγωγή.Το πρωτεύον καταληκτικό σημείο ήταν ένα σύνθετο καταληκτικό σημείο, που περιελάμβανε την επιδείνωση της καρδιακής ανεπάρκειας (η οποία ορίσθηκε είτε ως μη-προγραμματισμένη νοσηλεία λόγω καρδιακής ανεπάρκειας, είτε ως επείγουσα επίσκεψη σε νοσοκομείο λόγω καρδιακής ανεπάρκειας) ή τον καρδιοαγγειακό θάνατο.
ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ
Μετά από διάμεση παρακολούθηση 2,3 ετών το πρωτεύον καταληκτικό σημείο εμφανίσθηκε σε 512 από 3131 ασθενείς (16,4%) στην ομάδα της δαπαγλιφλοζίνης και σε 610 από 3132 ασθενείς (19,5%) στην ομάδα του εικονικού φαρμάκου (hazard ratio, 0,82; 95% confidence interval [CI], 0,73 -0,92; P<0,001). Η επιδείνωση της καρδιακής ανεπάρκειας εμφανίσθηκε σε 368 ασθενείς (11,8%) στην ομάδα της δαπαγλιφλοζίνης και σε 455 ασθενείς (14,5%) στην ομάδα του εικονικού φαρμάκου (hazard ratio, 0,79, 95%CI, 0,69-0,91). Ο καρδιοαγγειακός θάνατος εμφανίσθηκε σε 231 ασθενείς (7,4%) και σε 261 ασθενείς (8,3%), αντιστοίχως (hazard ratio, 0,88, 95% CI, 0,74- 1,05).Τα συνολικά επεισόδια και τα συμπτώματα ήταν λιγότερα στην ομάδα της δαπαγλιφλοζίνης συγκριτικά με την ομάδα του εικονικού φαρμάκου. Η επίδραση της δαπαγλιφλοζίνης ήταν παρόμοια στους ασθενείς με κλάσμα εξώθησης >60 % και σε αυτούς με κλάσμα εξώθησης < 60% και ήταν ανεξάρτητη από το ιστορικό σακχαρώδους διαβήτη. Η επίπτωση των ανεπιθύμητων ενεργειών ήταν παρόμοια στις 2 ομάδες.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ
Η δαπαγλιφλοζίνη οδήγησε σε μείωση του συνδυασμένου κινδύνου επιδείνωσης της καρδιακής ανεπάρκειας ή καρδιοαγγειακού θανάτου σε ασθενείς με καρδιακή ανεπάρκεια και ήπια μειωμένο ή διατηρημένο κλάσμα εξώθησης.
Επιμέλεια: Ελευθερία Παπαχριστοφόρου